Het dankt zijn faam aan zijn unieke ligging en prachtige omgeving, maar ook aan de geheimzinnige legenden die in het park en binnen zijn muren een vruchtbare voedingsbodem hebben gevonden. Op de rotspunt, die tot voor enkele eeuwen een klein eiland was – het peil van het meer lag twee meter hoger – “woonden” 2000 jaar geleden feeën, aan wie in de derde eeuw een kleine tempel werd gewijd. Dit wordt “bevestigd” door een gedenkplaat die in de portiek van het kasteel is ingemetseld en die de archeoloog Paolo Orsi beschrijft als “uniek in de Romeinse epigrafie”. Spoedig werd echter de magisch-religieuze functie door een militair-strategische functie vervangen en in plaats van de tempel werd een grimmige vesting gebouwd. De heren van het gebied streden een lange tijd om het bezit van deze vesting. Het kasteel dat wij tot op heden kunnen bewonderen en bezoeken is het resultaat van de zestien-eeuwse verbouwing, in opdracht van Bernardo Clesio, toen het een residentie werd die zeer gewaardeerd werd door de prins-bisschoppen van Trento en in het bijzonder door de familie Madruzzo. Carlo Emanuele Madruzzo, de laatste prins-bisschop van de dynastie (vier van hen regeerden het bisdom gedurende 120 jaar), is het onderwerp van één van de donkerste legendes. De bisschop zou zijn nicht Filiberta en zijn broer Vittorio hebben laten vergiftigen en de minnares van de prins-bisschop zou Claudia Particella zijn geweest, met wie de prelaat verschillende kinderen zou hebben gehad. Gods straf voor het schandelijk gedrag van de bisschop liet niet lang op zich wachten: op een avond voeren Claudia en haar broer in een boot over het meer naar het kasteel, toen de boot kapseisde en zij jammerlijk omkwamen. Op nachten bij volle maan kan men nog steeds de rusteloze geesten van de twee verdronkenen boven het water van het meertje zien zweven.
In het kasteel is nu een restaurant gevestigd en er worden tentoonstellingen en conferenties over typische producten gehouden.